ترک

..

.





جلیل صفر بیگی

میخواهم هارد بخرم و فیلم های لپ تاپ را تویش بریزم،

اما هر چه فکر میکنم میبینم نمیتوانم...

پایم تا دم مغازه اش میرود و بعد از آن دیگر نمیکشد
.

.

.

نگرانم که به تو
هدیه کنم شعرم را
وتو آن را به کسی....
واااای ولش کن اصلا...

قبل تر ها که یک وبلاگ را با نوشته های مخاطب خاص دار! یا جملات فرضا" مفهومی میخواندم با خودم میگفتم، وای چقدر باحال، چقدر باکلاس!!
بعدها فهمیدم که گاهی برای ساطع شدن یک پاراگراف سه خطی نویسنده میتواند چه زجری متحمل شده باشد...

دائما" تصویر حیاط جمکران، مخصوصا" رنگ سنگ های تراس های سمت چپی جلو چشمم است..
بس که بهشان چسبیدم و از نزدیک زمزمه شان کردم،

توی عکس های آن روز ده سال پیرتر نشان میدهم.

...
آن کس که کوه غم به دل عاشقان گذاشت
ماندم چرا اجازه ی آتشفشان نداد

با ما چه کرد عشق که صد بار قلبمان
تا پای مرگ رفت ولی باز جان نداد

بر کام بازمانده ی رندان تشنه لب
دستان مرگ جز قدحی شوکران نداد

...

شقایق وحشی لاله واژگون شد ز عشق
کوچک جوانه ی عشق من اما نهال نداد....

یه روزی میام زیارت شما
یا شما قدم رنجه میکنید..

به دریا میزنم آخر شبانگاهی..

به دور از ذره ای باور

به دور از هر چه آگاهی

مرا وقتی نمیخواهی

کجا لنگر

کجا ساحل

کجا قایق

کجا صید و کجا ماهی... ؟

پیام میدهد که یکی از بچه های خوابگاه توی اتاقش ایست قلبی کرده و دیگر بین ما نیست...

و خواهر فاطمه هم سرطان خون گرفته و پزشک ها قطع امید کردند...

مات، زل میزنم به صفحه..

آنقدر نگاه میکنم تا جلوی چشمانم تار میشود..

همین چند هفته پیش بود که با فاطمه توی اتاق نشسته بودیم و میگفتیم و میخندیدیم..

این ذره ذره مردن است،

یا

زنده شدن؟!...

کسی در کتاب دینی سوم دبیرستان گفته بود که هر آنچه که به آن علاقه داشته باشید مثل پتک توی سرتان میخورد؟

انصافا" نگفته بود...

هر چه که بود گل و بلبل و خدا دوستتان دارد و کافی است رویتان را برگردانید و اگر شوق او را به خودتان میدانستید بند بند استخوان هایتان از هم میگسست!

خب انگار تعریف ما از دوست داشتن با تعریف خدا یک مقذاری فرق داشته!

البته قسمت گسستن بند بند استخوان رد خورد ندارد...!

زد پس کله مان و در عنفوان جوانی توبه کردیم از شیوه رایج زندگی،

از آن موقع تا الان هی داریم توبه میکنیم از غلطی که کرده ایم...

.

.

همچون موشی که بین تله موش و گربه لاجرم باید یکی را انتخاب کند..

...

حقیقت اینست که ما در اختیار خود هم مجبوریم و انتخاب نام اختیار اصلا" واژه ی مناسبی نبود.

باید انتخاب کنی که یا بدبخت شوی و یا با بدبختی تمام خوشبخت!

so pretty

شاید گیر کار اینجاست که زیاد به حرف اطرافیانمان گوش میدهیم..

هر کس بر ظن و تجربه خود سخن میگوید و این انکسار در تفکر است که هر اندیشه ایی ار بدهیم دیگران بپزند و به خوردمان بدهند.

و ما دائم یادمان میرود که تقلید در فروع است و نه در اصول...